demirden kapıları gomore'un
önümüzde ancak gül çiçekleri
dünümün her salgın yaprağında
dökme bir bilyeden sarhoşum
korkma azgın güneşlerden
en karanlık indinde neşvelerden
tek kişilik bir müsabaka bu
affına sığınıp yenilemediğim
3.
ben artık ben değilim
yetmiyor kimse de ben değil
ve tüm bu değillerin ülkesinde
kendimle kucaklaşıyorum.
elbet bir gün,
buluşucağız.
*Çocukluğumun sanrılarını anlatır, şiirdir. Seveni sevmezsin o ayrı. Yağmur yağıyor diye bulaştım bu işlere yine.
